55 vjet më parë, Jack Kerouac vdiq në Qendrën e Urgjencës Spitalore “St.Anthony” nga një hemorragji abdominale dhe cirroza e mëlçisë, e shkaktuar, ndër të tjera, dhe më e rëndësishmja, nga pirja e alkoolit gjatë gjithë jetës. Ai ishte 47 vjeç.
Në kohën e vdekjes së tij, ai jetonte me gruan e tij të tretë, Stella Sampas Kerouac dhe nënën e tij Gabrielle.
“Ai kishte pirë shumë ditët e fundit…” (gruaja e tij, Stella, citohet në nekrologjinë e New York Times), “…Ai ishte një burrë shumë i vetmuar”.
Është e trishtueshme të mendosh dhe të ndalesh te ajo vetmi dhe neglizhencë bashkëkohore (në kohën e vdekjes së tij, të gjithë, përveç dy librave të tij ishin të pabotuar, dhe Kerouac kishte, gjoja, vetëm nëntëdhjetë e një dollarë në bankë! – Tani është një pamje shumë e ndryshme – (ai la një pasuri prej vetëm një mijë dollarësh kur vdiq në vitin 1969, por sot (2020) pasuria vlen shumë më tepër, mbi pesëmbëdhjetë milionë).
“Dita pasi Kerouac vdiq” – “55 vjet më parë, Allen Ginsberg regjistroi mendimet e tij për vdekjen e mikut të tij Jack Kerouac dhe filloi të shkruante një poezi të re.” – (kjo do të rezultonte të ishte klasikja, “Kopshtet e Kujtesës”)”
“Jack had vomited blood this last weekend would not take doctor care, hemorrhaged, & with many dozen transfusions lay in hospital a day before dying operated under knife in stomach—”…
“Jack no more’ll step off at Penn Station
anonymous erranded, to eat sandwich
& drink beer near New Yorker Hotel or walk
under the shadow of the Empire State Building
Didn’t we stare at each other length of the car
& read headlines in faces through Newspaper Holes?”…
Well, while I’m here I’ll
do the work –
and what’s the work?
To ease the pain of living.
Everything else, drunken
dumbshow.”
Marrë nga “The Allen Ginsberg project”